Σε μια κατάμεστη αίθουσα η Απεξάρτηση Κέντρο Έρευνας Συμπεριφορών Εθισμού πραγματοποίησε στο πλαίσιο του “Money Show Thessaloniki 2018” εκδήλωση με θέμα “HEALTH IS WEALTH”.
Κεντρικός ομιλητής ο διεθνούς φήμης, Πρόεδρος και Ιδρυτής του European School of Economics (ESE) αλλά και συγγραφέας του Best Seller «Η Σχολή των Θεών» / The School for Gods, Elio D’Anna.
Μεταξύ άλλων ο κ. D’Anna μίλησε για την Κρίση των Αξιών, την Υγεία και την Ευμάρεια, την Οικονομική Δύναμη και την Αγάπη.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του απάντησε στις ερωτήσεις του κοινού και ενέπνευσε τους παρευρισκόμενους λέγοντας: «Βρίσκομαι εδώ απλά για να σας πω ότι καθετί είναι όμορφο και ο κόσμος δεν είναι τόσο κακός όσο αυτοί μας θέλουν να πιστεύουμε – ο κόσμος είναι όπως τον ονειρεύεσαι. Αυτό δεν είναι μια πολιτική ή οικονομική, χρηματοδοτική ή περιβαλλοντική κρίση παρά μια κρίση αξιών, της ποιότητας του δικού σας οράματος και των ιδεών ως άτομα.»
Την εκδήλωση προλόγισε ο κος Κώστας Γκαρέλης, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας σημειώνοντας τα παρακάτω:
«7 χρόνια πριν, ένα απόγευμα Παρασκευής του Χειμώνα του 2011, όταν ανατράπηκαν τελείως τα πλάνα που είχα κάνει για εκείνο το βράδυ, κατόπιν προτροπής μιας φίλης μου, επανέλαβα μια αγαπημένη μου συνήθεια, να πηγαίνω δηλαδή σ’ ένα συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο όπου δούλευε ένας πολύ καλός μου φίλος και να περνάω χρόνο χαζεύοντας και ψάχνοντας βιβλία.
Το απόγευμα εκείνο μόλις μπήκα στο χώρο, το πρώτο βιβλίο που έπιασα στα χέρια μου ήταν το School of Gods του Elio D’Anna, από τότε δεν το άφησα ποτέ.
Ξεκίνησα να το διαβάζω και με συνεπήρε από την πρώτη σελίδα. Οτιδήποτε διάβαζα σ’ αυτό το βιβλίο αντιπροσώπευε ένα κομμάτι του εαυτού μου καθρέφτιζε εμένα, σκέψεις, συναισθήματα, συμπεριφορές, ανθρώπινες σχέσεις, ψέματα, αλήθειες, προσπάθειες καταδικασμένες πριν καν ξεκινήσουν, όνειρα. Με συγκίνησε, μου έδωσε χαρά, δύναμη, στόχο.
Υπάρχει μια εντιμότητα σ αυτό το βιβλίο που από την πρώτη στιγμή βοήθησε πολύ στο να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε μένα και τον Ellio. Ένας άλλος λόγος που απέκτησα αυτή την σχέση με τα βιβλία του Elio και την φιλοσοφία του Dreamer ήταν ότι όλα αυτά ήταν πολύ γνώριμα, πολύ οικεία, προϋπήρχαν μέσα μου και τα βιβλία του «Elio» τα έφεραν όλα στην επιφάνεια, τα «θυμήθηκα». «Ενθυμήθηκα» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην «Σχολή των Θεών». Ένιωσα μια ανάγκη το βιβλίο αυτό να το δωρίσω, να το διαδώσω και αυτό έκανα.
Έχω ξεχάσει πόσες φορές το έχω διαβάσει και κάθε φορά που ξαναγυρνώ ανακαλύπτω καινούργια νοήματα, καινούργιες ιδέες, καινούργιες οπτικές και συνάμα καινούργιες δυσκολίες.
Δεν είναι εύκολο εγχείρημα η ένταξη της φιλοσοφίας του Dreamer στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου. Τουλάχιστον για μένα δεν ήταν εύκολο και εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολο. Οπότε γεννάται το ερώτημα τότε γιατί? Για ποιο λόγο μπήκα σε όλη αυτή τη διαδικασία? Η απάντηση είναι απλή: Γιατί δεν είχα άλλη επιλογή.
Ένας άνθρωπος που απογοητεύεται από την ζωή, που αντιμετωπίζει καθημερινά τις συνέπειες από τις ατέλειες του, δεν έχει παρά μόνο μια επιλογή και αυτή είναι: Να σταματήσει να είναι σκλάβος των φόβων του. Μόνο αυτή η απόφαση-δέσμευση μπορεί να βοηθήσει κάποιον να κάνει το ταξίδι αυτογνωσίας.
Για μένα, αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας αποτυπώνεται στο εξής μικρό απόσπασμα από τη «Σχολή των Θεών»: «Να είσαι προσεκτικός. Ζήτησες να είσαι κοντά στο Dreamer και αυτό δεν σου επιτρέπει να κάνεις αυτά που συνήθως έκανες ούτε καν να σκέφτεσαι ή να αισθάνεσαι αυτά που σκεφτόσουν ή αισθανόσουν. Το να ζεί κανείς πιο κοντά στο Dreamer είναι για λίγους και είναι ριψοκίνδυνο. Το να ζείς κοντά στο Dreamer είναι ο πιο δύσκολος στόχος που θα μπορούσες να θέσεις. Εδώ, αν ξεχαστείς θα καταβαραθρωθείς αυτοστιγμής στο κολασμένο σου παρελθόν και θα χαθείς. Εδώ κοντά στο Dreamer δεν υπάρχει χώρος για να αφεθείς σε αδυναμίες, τύψεις, αμφιβολίες ή φοβίες. Εδώ πρέπει να είσαι δυνατός. Εδώ πιο κοντά στο Dreamer μπορείς να είσαι μόνο αγνός και ακέραιος.»
Εν ολίγης αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι την «Σχολή των Θεών» ξεκίνησα να τη διαβάζω, κατέληξα να τη μελετώ μέχρι που συνειδητοποίησα ότι τη «ΖΩ».
Μια μέρα πριν 4 χρόνια, νομίζω, σ ένα ταξίδι μου στο Λονδίνο, «ένιωσα» την ανάγκη-υποχρέωση προς τον εαυτό μου να επισκεφτώ το E.S.E. Πράγματι ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία για μένα. Όταν μπήκα στο κτήριο κατευθύνθηκα στην reception και όταν με ρώτησαν «τι ήθελα» τους απάντησα «θέλω να συναντήσω το Dreamer». Στην αρχή είδα την έκπληξη στο πρόσωπο τους, μετά χαμογέλασαν και έτσι είχα μια σύντομη συνάντηση με τους ανθρώπους του E.S.E. Mε έκαναν να νιώσω πολύ άνετα! Ο Dreamer δεν ήταν εκεί – έλειπε – αλλά εγώ συνάντησα το δημιούργημά του και ήταν σαν να συνάντησα τον ίδιο τον Elio.
Έτσι λοιπόν συνάντησα τον Elio, χωρίς να τον συναντήσω, μέχρι που φτάσαμε στην σημερινή εκδήλωση για την οποία από τη μία οπτική προσπάθησα σκληρά μιας και είχα να ξεπεράσω πολλά εμπόδια προκειμένου να πραγματοποιηθεί αλλά από μια άλλη οπτική «όλα γίνανε από μόνα τους» και υπήρχε μια βεβαιότητα οτι θα πραγματοποιηθεί. Αυτό ακριβώς αναφέρει και σε κάποιο σημείο στη Σχολή των Θεών: «Έξω από τον εαυτό σου να παίζεις τον άψογο ρόλο της μανιασμένης μάχης αλλά εσωτερικά να μη το πιστεύεις».
Τώρα θα περάσω σε ένα άλλο θέμα, στον αντίκτυπο που είχε στην πραγματικότητα μου όλη αυτή η φιλοσοφία δηλαδή στην προσωπική και επιχειρηματική μου εξέλιξη, ο οποίος είναι πραγματικά πολύ μεγάλος.
Στην προσπάθειά να εξηγήσω πως συνέβη αυτό και με ποιο τρόπο, θα πρέπει να αναφερθώ στα κομμάτια της φιλοσοφίας του Elio που υπήρξαν η αφορμή αλλά και ο ακρογωνιαίος λίθος αυτής της αλλαγής φιλοσοφίας ζωής. Αν και η αποσπασματική αναφορά είναι αδόκιμη μιας και χάνεται η ακεραιότητα, χάνεται η ολότητα, θα προσπαθήσω να το κάνω.
Στο πρώτο σημείο που οφείλω να σταθώ είναι στο «mea culpa», δηλαδή «παίρνω την ευθύνη για ότι οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μου». Εγώ είμαι ο δημιουργός της ζωής μου, της πραγματικότητας μου και παίρνω την ευθύνη του δημιουργήματος μου. Αν δεν μου αρέσει αυτό που «δημιούργησα», πρέπει να ψάξω μέσα μου να βρω ποιο κομμάτι μου είναι υπεύθυνο για αυτό το δημιούργημα. Μόλις το βρω θα πρέπει να κάνω όλες τις αλλαγές που χρειάζονται, να λύσω δηλαδή όλους τους εσωτερικούς κόμπους και τότε με έναν «μαγικό τρόπο» θα μεταμορφωθεί και το δημιούργημα που δεν μου αρέσει. Εκπληκτικό! «Θεός» με μικρό «θ». Θα πρέπει να τονίσω ότι όσο εύκολο ακούγεται τόσο επώδυνο είναι στη πράξη. Χρειάζεται να ξεκολλάς κομμάτια της ύπαρξης σου για να το πετύχεις. Γίνεται όμως όταν συναντήσεις την «Σχολή». Όπου «Σχολή» όπως αναφέρεται και στο πρώτο βιβλίο του Elio είναι το ταξίδι της επιστροφής, το άλμα από την πολλαπλότητα στην ολοκλήρωση, από την αντιπαράθεση στην αρμονία, από την σκλαβιά στην Ελευθερία. Και για να μην υπάρχουν ανησυχίες επ’ αυτού, θα ανατρέξω για άλλη μια φορά στις σελίδες του βιβλίου. Όταν λοιπόν ρώτησαν τον Dreamer «πού θα βρω τη Σχολή?», εκείνος του απάντησε: «Μην ανησυχείς, η Σχολή θα βρεί εσένα».
Ένα εξίσου σημαντικό, καθοριστικό και γνώριμο σε μένα, σημείο της φιλοσοφίας του Elio, στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι το εξής: «Το επίπεδο του Είναι καθορίζει και το επίπεδο του Εχειν». Τόσο συγκεκριμένο, τόσο απλό, τόσο καθοριστικό. Με ενέπνευσε, με ώθησε να στραφώ στο επίπεδο του «Είναι» μου, στο επίπεδο του «Είναι» της επιχείρησης μου, με την σιγουριά και την ελευθερία που σου δίνει η βεβαιότητα ότι το επίπεδο του «Εχειν» θα ακολουθήσει.
Πρακτικά αυτό ερμηνεύεται ως εξής: «το επίπεδο του Είναι ενός ατόμου, ενός οργανισμού, μιας επιχείρησης καθορίζεται από το επίπεδο της υπευθυνότητας του». Κανείς δεν μπορεί να κατέχει κάτι για το οποίο δεν μπορεί να είναι υπεύθυνος. Αυτή η οπτική με απελευθέρωσε, έδιωξε από πάνω μου ένα απίστευτο βάρος που προερχόταν από το ρόλο του «θύματος», από την αίσθηση της αδικίας. «Αναγκαστικά», λοιπόν, στράφηκα στον εαυτό μου, στην επιχείρηση μου. Έγινε πεποίθηση μου, όπως αναφέρεται και στην Σχολή των Θεών, ότι «πίσω από κάθε οργανισμό, κράτος, επιχείρηση κρύβεται ένας άνδρας ή μια γυναίκα και αυτή η επιχείρηση, το κράτος, ο οργανισμός παίρνει πνοή από το όραμα του ανδρός ή της γυναίκας.» Η αλλαγή αυτή ήταν κομβικής σημασίας για την πορεία-εξέλιξη της επιχείρησης μου αλλά και για μένα τον ίδιο. Από το σημείο αυτό και μετά όλα απλοποιήθηκαν αλλά δεν έγιναν πιο εύκολα. Η επίγνωση ότι το μόνο που έχω να φροντίσω ήταν το επίπεδο του Είναι μου, το επίπεδο της υπευθυνότητας μου και όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν ήταν η απελευθέρωση που χρειαζόμουν.
Έτσι σιγά σιγά, όλα άρχισαν να μπαίνουν στην θέση τους και το κέντρο μας άρχισε να μεταμορφώνεται από κέντρο απεξάρτησης σε μια «σχολή του Είναι». Στην διαδικασία αυτής της μετάλλαξης σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι ιδέες του Elio έτσι όπως αυτές έχουν καταγραφεί στη «Σχολή των Θεών» και μετενσαρκωθεί στην προσωπικότητα του Dreamer.
Ο στόχος μου λοιπόν είναι, μέσα από αυτή την εκδήλωση, η κατάθεση της αλήθειας, της προσωπικής αλλά και του κέντρου μας, του κέντρου «Απεξάρτηση», η οποία είναι η εξής: σεβασμός και ευγνωμοσύνη για τον Elio D’Anna και το έργο του.
Ευχαριστώ Elio
Ευχαριστούμε Dreamer »
